آواز دشتی بسیار
حزن آمیز است. این آواز از متعلقات دستگاه شور می باشد که به آواز چوپان نیز معروف
است. این آواز میان مردم گیلان رواج یافته بود و گوشه هایی چون دیلمان نیز توسط
استاد صبا وارد آواز دشتی شد. دستگاه شور مادر موسیقی ایرانی است و آواز دشتی شاه
آواز آن. استاد غلامحسین بنان قطعه دیلمان را با ظرافت بسیارخواند و تنوع تحریر در
آواز دشتی را با مهارت آوازی خویش در اجرای گوشه دیلمان بکار گرفت.
خانم سولماز بدری خواننده و نوازنده سنتور این
قطعه را بازخوانی نموده اند. خانم بدری به تعلیمات آوازی خود نزد استاد شجریان و
به فراگیری سنتور زیر تعالیم استاد اردوان کامکار پرداخت. او در این قطعه شعر سعدی
را می خواند:
دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطفهای بیکران کرد
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد
غلامحسین بنان قطعه دیلمان را هم با غزلی از سعدی می خواند:
چنان در قید مهرت پایبندم
که گویی آهوی سر در کمندم
گهی بر درد بی درمان بگریم
گهی بر حال بی سامان بخندم
نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم