مارلون را به غایت دوست دارم. مثل یک رفیق زندگی. شانسم گل کرد
که در این تابستان با پسرم، رفیق دیگر زندگی ام و به اصرار صمیمانه اش، چند فیلمی را
از او را دیدم. فیلم هایی نظیر "اتوبوسی بنام هوس"، "زنده باد زاپاتا"،"
جولیوس سزار" و همین فیلم "در بارانداز" که فساد اتحادیه باراندازان
نیوجرسی آمریکا را در دهه پنجاه به تصویر کشیده، سناریو آن براساس داستان واقعی فردی
به نام "آنتونی دی ویچنزو" شکل گرفته و الیا کازان کارگردانی آنرا بعهده
داشته است. فیلم های نامبرده هریک از شاهکارهای سینمای قرن گذشته اند و درخشندگی بازیگری
براندو در همه این آثار غیر قابل انکاراست. مارلون بازیگری را از تئاتربرادوی آغاز
کرد و آن را به شیوه استانیسلاوسکی مدیر تئاتر روس آموخت. سبکی که بازیگر در آن خود
را به جای کاراکتر داستان قرار می‌دهد و مدتی با آن زندگی می‌کند. مارلون فعال حقوق
مدنی سیاهان و سرخپوستان آمریکا بود وتلاشهایش اثرعمیقی را درفضای مدنی آمریکا به جای
گذاشت.
