نگارستان: بر بال تندیس ها می نویسم نامت را: آزادی

بر ژنده های آسمان آبی ام

بر آفتاب مانده ی مرداب

بر ماه زنده ی دریاچه

می نویسم نامت را

ای آزادی

شعر آزادی از پل الوار

هادی ضیاء الدینی هنرمند کرد بنیاد آکادمیک هنر طراحی، نقاشی و مجسمه سازی را در کردستان پایه ریزی کرد. او طراحی را نزد استادانی چون هانی بال الخاص و شهاب موسوی زاده آموخت. هنر از نظر او جدال انسان علیه ناملایمات اجتماعی است. از آوارگان حلبچه تا دراویش کرد، از تم "شیر کو بی کس" تا مجسمه آزادی که در میدان سنندج کردستان نصب گردیده، همه از نهاد ها و موضوعات کار این هنرمندند. او همچون هانی بال الخاص استاد تندیس اندام و چهره ها، دلباخته مفاهیم انسانی و مردمی است و فجایع بشری را با روح و فرهنگ کردی باز نمایی می کند. ضیاءالدینی جنگ و آوارگی خلق کرد را با رنگ های طبیعت کردستان در می آمیزد و خواه ناخواه به سوی اندیشه اجتماعی بومی خلق خود گرایش یافته و به شرح رنج های مردم دیار خویش می پردازد. او در آثارش تآثیرات مخرب جنگ و پیامد های غیر قابل جبران آن را افشا می کند. مجسمه هایی با تنه ای بی سر تحت عنوان "جنگ کور" نماد جنگ و نشانه عمل بدون فکر، بی ثمر و کور انسانی است.

هادی ضیاء الدینی به دنبال هیچ سبک و سیاقی نیست. موضوعات کار او بس پر محتوایند. گویی مجالی از پیش برای گزینش شیوۀ ارائۀ کار نیست و آثارش بطور خودبخودی پا و شکل می گیرند. هنرش گاه تآثیر گرفته از مایۀ رئالیسم و واقعگرایی و گاه متأثر از آبستره به انتزاع گراییده و زمانی نیز کار پایۀ سبک فیگوراتیو را از اساس دنبال می کنند.

هادی ضیاء الدینی هنرمند کرد نقاشی را با رنگ های ساختمانی و قلم مو هایی که با پیچاندن پارچه بدور چوب باریک پدید آمده بودند، آغاز کرد. او داستانگوی مردم کرد و سیمای زندگی کردستان شد. مسائل و انگیزه های انسانی و اجتماعی رنگ و فضای ملی گرایی را در آثارش تقویت کرد. اما از نظر هنرمند هیچ ژانر هنری به مانند مجسمه سازی در اذهان مردم ماندنی نبود. مجسمه در برف و باد و باران می ماند. در مقابل توفان و تگرگ می ایستد و اثر آن در خاطره و حافظه بصری رهگذران زدوده نمی شود. بخشی از زندگی شهروندی و نمادی از چهره و فضای شهری است. مجسمه آزادی در میدان سنندج کردستان، کرد و ایرانی را نوید می دهد. دستان تندیس به مانند بال های پرواز باز شده و آزادی را در آغوش فرا می خواند.

واقعه کوبانی و حمله داعش به کردستان سوریه تآثیر بسزایی بر هادی ضیاء الدینی هنرمند کرد گذاشت. مجسمه شیرزن کوبانی نمایی مردانه دارد. تندیس ساز کرد در نبرد کوبانی تفاوتی میان زن و مرد قائل نشد. او مجسمه زن کوبانی را بدون تراش حجاب، روپوش و روسری اسلامی ساخت. در این اثر از ظرافت و نماد زیبایی و دیگر آراستگی های زنانه خبری نیست. حالت همگرایانه و برابر هر دو جنس زن و مرد در پیکر شیر زن کرد جلوه یافته است. این مجسمه از آخرین کار های هادی ضیاء الدینی است.

گرامی باد یاد جانباختگان شیر زن کردستان