"کارمینا بورانا" اثر "کارل ارف" آهنگساز
آلمانی، از زیباترین موسیقی های کرال آوازی به شمار می رود. این آواز ها بر مبنای
اشعاری است که در قرن سیزدهم میلادی به زبان لاتین سروده شده بودند و در نیمه اول
قرن نوزدهم توسط "اشملر" موسیقی شناس آلمانی در صومعه ای در شهر مونیخ یافت
می شوند. این سروده ها نه تنها شامل مفاهیم عرفانی است، بلکه مضامین مذهبی، سیاسی
و اخلاقی را نیز در بر میگیرد. اما آنانی که این سروده ها را بررسی کرده اند، به
وجه مشترک میان آنها و اشعار خیام اشاره می کنند. اشاراتی به نا پایداری روزگار و مظاهر
مادی دنیوی، رویش طبیعت و غفلت انسان از بهار پرشتاب عمر. هرچند ما قطعه
"کارمینا بورانا" را همراه گروه های بزرگ آوازی شنیده ایم، اما بارها در
اجراهای جدید، این اثر با ترکیب سازهای گوناگون بدون آواز نیز به صحنه آمده است. در
تازه ترین اجرای این اثر حضور دف، ساز کوبه ای ایرانی شنیده می شود. ملودی توسط دو
ویولن سل نواخته می گردد و پیانو آن را همراهی می کند. نوازندۀ سازهای ضربی
"حمیدرضا رهباراعلم" موسیقی دان و هنرمند ایرانی است.
اجرا: گروه
داگامبا از کشور لتونی
دست‌نوشته‌ای از کارمینا بورانا در سدهٔ ۱۳ تا ۱۴ میلادی
