صادق هدایت در داستان کوتاه «تجلی» از مجموعهٔ سگ ولگرد به قطعۀ سرناد شوبرت اشاره
می کند.
هدایت در این داستان می نویسد:
" ویولن را
با احتیاط برداشت، شروع به زدن کرد. سرناد شوبرت بود."
شوبرت آهنگساز اتریشی به علت نبود معاش کافی از جهت مالی به
دایرۀ نزدیک دوستان و علاقه مندانش متکی بود. از آموزش خصوصی و انتشار آثار خود پول
ناچیزی بدست می آورد. این نابغۀ موسیقی در سن سی و یک سالگی درگذشت. اگر آثار او را
شومان و لیست جمع آوری نمی کردند، جهان از شوبرت بی بهره می شد. کمال زندگی در قطعۀ
سرناد شوبرت متجلی می گردد. سرناد آواز شبانۀ عاشقانه ای است که پای پنجرۀ محبوب خوانده
می شود. شوبرت آهنگساز مکتب رمانتیک با این سرناد به آهنگساز شاعر شهرت یافت. این قطعۀ
آوازی برای پیانو نوشته شد. اما به سبب زیبایی و محبوبیتش با ساز های متفاوتی تنظیم
و اجرا شده است.
اجرایی از سرناد شوبرت
بئاتریکس برو- پیانیست
کاملیا توماس- ویولنسل
این دو نوازندۀ زن در کنسرت های
متعددی در سطح جهانی شرکت نمودند و همکاری آنان یکی از موفق ترین نمونه های کنسرت های
دو نفره در میان نوازندگان زن جوان در سطح بین المللی است.
