"سویک"
کارگردان لهستانی، " پرده های
نگارخانه" اثر موسرگسکی را با مضمون جدیدی به نمایش درآورد. در قالب این
مضمون تخیلات واپیسن دخترکی فقیر که به یک قصرقدیمی باشکوه می اندیشد به تصویر
کشانیده شده است. اما "سویک " تنها به بخشی از موضوع پرده های نگارخانه
پرداخته است.
موضوع اصلی پرده های نگارخانه به خودی
خود بسیار گیراست. داستان آن بدین قرار است که زمانیکه موسرگسکی در نمایشگاه نقاشی
یکی از دوستانش شرکت کرد، از لحظات بازدید خود الهام می گیرد. چنان مجذوب نقاشی های
دوستش می شود که تصمیم می گیرد که آثار نقاشی او را به زبان موسیقی ترجمه کند. این
اثر ده تابلوی نقاشی دوست موسرسگی را در روز بازدید توصیف میکند. نغمه ای همواره
تکرار می شود. نغمۀ مخصوصی که نشانگر حرکت تماشاگر از یک تابلو به تابلوی دیگر است. هربار که این نغمه
اصلی تکرار میشود تماشاگر از جای خود حرکت کرده و به دیدن اثر بعدی میرود.
تابلوی دوم نمایشگاه، در مورد یک قصر قدیمی است. موسرگسکی با آهنگ
محزونی نمای بیرون کاخ را مجسم می کند. تابلو دوم، داستان یک خوانندۀ دوره گردی است که به امید
کمک و دستگیری صاحبخانۀ قصرمی نشیند
و در پشت نرده های این ساختمان قدیمی آواز
سر می دهد. اما در فیلم اثری از خوانندۀ دوره گرد نیست. " سویک" در فیلم
بجای آواز نوازندۀ دوره گرد، سکوت و تخیلات طفل معصوم گرسنه ای را به تصویر می کشد
که به " وسیو کاستلو" یا قصر قدیمی می اندیشد.
The old castle- Vecchio castello
تصویرقصر قدیمی ردیف اول دست راست
