عکاسی صحنه آرایی شده سندی اسکاگلند

 

"سندی اسکاگلند" نمونۀ بارز عکاس صحنه گراست که متأثر از سورئالیسم "سالوادر دالی" و "رنه ماگریت" به ساخت استادانۀ مجموعه ای از عناصر رنگی و پیکره ها و مدل های انسانی می پردازد. آثار او کنتراستی است مدرن و پرکشش از زیبایی صحنه از یک سو و واقعیات نامطبوع اجتماعی از سوی دیگر. "سندی اسکاگلند" فارغ التحصیل تاریخ هنر از دانشگاه سوربن فرانسه و دارای دکترا مینیمالیسم از دانشگاه آیووای آمریکا می باشد.

در اثر" انتقام ماهی قرمز" در اتاق خوابی معمول، زنی بر روی تختی دراز کشیده و مرد پشت کرده به او بر لبۀ تخت نشسته است. گلشن آشنایی خزان و چراغ رابطه خاموش است. رنگ آبی، سرد و نمایانگر جدایی و کدورت و رنگ زرد، گرم، رنگ اندوه و احساس است. تصویر، بیانگردوری دو انسان با این دو رنگ مکمل است و گریزی است از کدورت به رویای آرام برگ های پاییزی که به شکل ماهی های سرگردان در فضای اتاق معلق اند و در پرواز. خانه در اکواریوم محبوس است و ماهی ها گرفتار محیطی بیگانه که بدان تعلق ندارند.

سبک و شیوۀ عکاسی صحنه آرایی شده، پیوند خلاقانه ای است میان هنر عکاسی، سینما، نقاشی و مجسمه سازی. در این سبک عکاسی، بویژه از فضای سینمایی استفاده می شود و هنرمند عکاس جای کارگردان فیلم را پرکرده، علاوه بر ویرایش کادر و نورپردازی به طراحی لباس، دکور صحنه و هدایت بازیگران اصلی می پردازد. او سناریوی عکس را نه در قالب یک روایت، بلکه در یک "آن" و درتنگنای یک "لحظه" می نویسد و بدینگونه به نقل آغاز و پایان داستانی گیرا و پرتنش می پردازد. تنها صداپرداز است که حضور ندارد اما سایر مشخصات هنر رسانه ای به همان حساسیت هنر سینما پایه های کار هنرمند است.

اگر ژانر عکاسی صحنه آرایی شده با بهره گیری از نقاشی و مجسمه سازی بکار گرفته شود، سبک هنرهای تجسمی بر شیوۀ کار عکاس تأثیرگذاشته، چنانکه در اکثر آثار عکاسان صحنه پرداز، سبک  سورئالیسم و گاه جلوه های پست مدرنیسم و یا مینیمالیستی حضور گسترده ای یافته اند.

موضوع تصاویر اکثراً نوعی سرگشتگی انسان مدرن امروزی و قربانی جامعۀ مصرف گرا و پرتناقضی است که بر مبنای جهل، دروغ و بی ریشگی استوار شده. بازیگران این تصاویر انسان های متمدنی هستند که بی آنکه با زمان و مکان خود رابطه برقرار کرده باشند، نقش غیر متحرک، اما هنری خود را ایفا می کنند. عکاس با این مجسمه های بیجان در کنار ارسطوره سازی هایی از واقعیت و تخیل، ناهنجاری های اجتماعی را به چالش می کشاند.

هرچقدر در عکاسی مستند هنرمند به دنبال سوژه است، در عکاسی صحنه آرایی شده هنرمند سوژه را می سازد، نتایج را از پیش تعیین می کند و ذهنیات خود را در دروبین به تصویر می کشاند. هدف عکس استناد به واقعیت نیست. بلکه نقد آن است. در عین حال کار عکاس ارائۀ نظری مشخص و نقدی اجتماعی است.