تاریخ در کوچه پس کوچه های تهران دفن می شود

بخشی از تاریخ قدیم را باید در کوچه پس کوچه های محلۀ منیریه جستجو کرد. خانۀ فرمانفرما با حیاط بسیار بزرگ ومصفا، درختان خرمالو و شاتوت و انجیر پنج سال پیش در فهرست سازمان میراث فرهنگی تهران به ثبت رسید. این خانه صد سال پیش با حدود پانصد متر مربع مساحت توسط پسر عباس میرزا ولیعهد ساخته شد. طاقچه ها و آینه کاری های اتاق های تو در توی بنا حاوی تزیینات و مقرنس کاری های ظریفی می باشند که از جلوه های تاریخی پر ارزش معماری برخوردارند. دو طاووس گچبری شده در نمای بیرونی ساختمان، نمایانگر هویت اصلی فرهنگی و هنری این بناست.

خانه ابتدا متعلق به زن کامران میرزا، نایب السطنۀ پسر سوم ناصرالدین شاه قاجار بود و پس از فوت او به عبدالحسین فرمانفرما شاهزاده قاجاری که خاندان بزرگ فیروز و فرمانفرما به او منسوب می باشند، فروخته شد. فرمانفرما پدر مریم فیروز از چهره های شاخص سیاسی معاصر و همچنین دائی محمد مصدق بود. در سند خانه هنوز هم نام عبدالحسین فرمانفرما دیده می شود. هرچند که این سند تاریخی که متعلق به وارثین است به زودی باطل خواهد شد.

داستان از این قرار است که این خانه در سال 1345 توسط فردی به نام آقای مینایی خریداری شد و به همین جهت نیز به خانۀ مینایی مشهور است. خانه مینایی به سبب عدم استحکام فنی نیاز به مرمت اساسی دارد. از آنجا که این ساختمان در فهرست سازمان میراث فرهنگی است و مسئولین اداری آن برای تعمیرات مورد لزوم هیچ اقدامی نکرده اند، وارثان خانه از این سازمان شکایت نموده اند. این بنا به سبب فقدان هزینه لازم برای مرمت و تعمیر اصولی و مشکلات پیچیده و لاینحل قضایی در معرض نابودی قرار گرفته است. راستی اگر این خانه که از لحاظ معماری و آجرچینی در ایران بی همتاست نابود شود، چه بر سر آن طاووس ها و ققنوس ها بی نظیر نمای بیرونی خواهد آمد؟ آیا برای نسل های آینده یادگاری از دوران تاریخ معاصر بر جای خواهد ماند؟