نازنین آقاخانی

نازنین آقاخانی 30 ساله است. ایرانی الاصل، متولد وین پایتخت اتریش که به گفتۀ خودش اگر زادۀ آنجا باشی چاره ای جز موسیقی کلاسیک نداری. او پیانیست، رهبر ارکستر و شاگرد" توماس کریستیان داوید"  استاد برجستۀ موسیقی و آهنگسازبزرگ اتریشی است.

موسیقی از نظر او نوای طبیعت است. صدای زمین و آسمان است. از طبیعت برای حرفه اش مایه میگیرد و با چشمان ماه و خورشید به موسیقی می نگرد.

ادامۀ حرفۀ نوازندگی در کنار کار رهبری ارکستر در مراحل پیشرفتۀ تخصصی امری است غیر ممکن. نوازندگی پیانو یا رهبری ارکستر؟ سرانجام باید یکی را برگزید، اما کدامیک؟! زمانیکه نازنین تخصص رهبری ارکستر را بر نوازندگی ترجیح داد، در کنارسازش اشک ریخت و با پیانوی خود حرف زد و گفت:" مرا ببخش، میدانم برایمان سرانجام راهی نو پیدا خواهد شد".

به توصیۀ لوریس چکناواریان نازنین آقاخانی  برای رهبری ارکستر سمفونیک تهران به ایران دعوت می شود. او در سال 1390 عازم ایران می گردد. در اینجا بیوگرافی بانوی جوان هنرمند ابعاد تازه ای به خود میگیرد که با فرهنگ و تاریخ ایران زمین گره خورده است. جایگاه زن در فرهنگ ما از ضعیفۀ حقیر، موجود کمتر و سرگرمی جنس مخالف تا جای و مقام بانوی ایرانی فرسنگها فاصله دارد و حاکی از درد غبارآلود قرون و زخمی کهن است. زن در تاریخ ایران قربانی قانون گریزی و نابرابری اجتماعی است و بی جهت نیست که نام اولین زنان در تخصص های گوناگون، زرین فام، در سلسلۀ حوادث و وقایع تاریخ ما ثبت گردیده است. از"قرة العین" نخستین زنی که حجاب را برداشت، "صدیقه دولت" اولین زن روزنامه نگار که مجلۀ " زبان زنان" را منتشر کرد، تا "عفت تجاری" و "انوشۀ انصاری" اولین زنان خلبان و فضانورد ایرانی، نام دیگری به زنجیرۀ بانوان ماندگار افزوده می شود. نازنین آقا خانی اولین زن رهبر ارکستر در ایران می گردد. رسالت او در چنین جایگاهی در شرایطی تحقق یافته است که محدودیت های زنان هنرمند ایرانی، آنان را از ارائه و اشاعۀ هنر خود محروم ساخته و این رسالت های نوین و نقش آفرینی ها تازه اول کار زن ایرانی است. تازه آغاز راه اوست و شاید هم پیش آغاز...     



         

نازنین آقا خانی اولین زن رهبر ارکستر در ایران در حال رهبری ارکستر سمفونیک تهران