بی حجابان منزه کنج تراس

مجسمه های زنان بی حجابی با جامه ای چسبان و ناپوشیده در این چهل سال بعد از انقلاب، در کنج بام ساختمانی سه طبقه در تهران پا برجا و ایستاده دوام آورده اند. نه کاری به رفتن شاه داشته و نه آمدن جمهوری اسلامی تزلزلی را در موجودیتشان فراهم کرده است. دستهایشان به رقص تقدس به سمت آسمان دراز است و پیکره هایشان تندیس های یونان و رم باستان را تداعی می کند. احتمالا سال ساخت بنای زیر پای آنها مربوط به دهه سی- چهل شمسی است. اگر آنطور که نقل می کنند محل ساختمان نبش کوی محمدپور و خیابان شهید عباس موسوی باشد، آپارتمان نوستالژیک ما در نزدیکی کلیسای جامع سنت ژوزف یا کلیسای حضرت یوسف متعلق به آشوریان کاتولیک و در محدوده خیابان انقلاب و فرصت قرار گرفته و این فکر را در رهگذرانی چون من تقویت می کند که صاحبخانه از اقلیت های مذهبی است. اما این تنها یک حدس و گمان بی پایه است و شادی زیر پوست من و دیگر عابرین کوچه که با برهنگان کنار بام آغاز به مراوده ای خودمانی کرده ایم را پنهان نمی کند و آن بی حجابان نجیب از گوشه بلند عمارت خیابان فرصت به آوازند که ما را بنگرید تا به پایینمان نکشانده اند. تماشایمان کنید. ما هنوز پا برجاییم!

***
شرح کوچکی شاید گویان و به احتمال: عکاسان خانم ها نیلگون رایگان، سوده کریمی، فاطمه محمدبیگی در اینستگرام می باشند. اطلاعات موجود در متن محدود و صرفا نخستین واکنش به شهرنگاری و مشاهدات تصویری است.