زرد در برابر آبی جادوی
متضادی میان رنگهای اصلی در تابلو های "ونسان ونگوگ" است که گیرایی و جذابیت
درخشنده ای را به آثاراو بخشیده است. دوستداران وی او را نابغه ای معترض، عاصی و پرشور
قلمداد می کنند که تند و بی پروا رنگ را بر بوم پخش می کرد و ناخود آگاه و بی قاعده
به خلق آثار هنری می پرداخت. شیفته گان نقاش همواره بر این باورند که خلاقیت او تنها
به اتکاء نبوغ هنری و استعداد شگرفش اجازۀ بروز می یافت و اینکه او بدون اندیشه و طرح
قبلی از یک متدولوژی اصولی استفاده نمی کرد.
اما در سال های اخیر،
موزه های هنری که از طریق عکسبرداری با کمک اشعۀ مادون قرمزبه تحقیق و بررسی کار های
"ونگوگ" پرداخته اند، به نکات جدیدی برخورد نموده اند. اکثر کار های او دارای
یک لایۀ زیرین است که خود را در لایۀ اولیه، زیر نقاشی اصلی پنهان نموده است. این لایۀ
زیرین، تمرینات "ونگوگ" برای نقاشی اصلی بوده است و نشان می دهد که او تنها
یک هنرمند خود جوش و احساساتی نبوده، بلکه بطور سیتماتیک و فکر شده ای کار می کرده
است. لایه های اولیۀ مملو از تکنیک های از پیش تنظیم شده، ترکیب های علمی، هماهنگی
رنگ آمیزی و رسم فنی " پرسپکتیو پنجره ای" است ( سبکی که مناظر را از چشم
تقسیمات پنجره با زاویۀ دید جداگانه می بیند و ترکیب آن ها پرسپکتیو کلی را بوجود می
آورد).
نکته دیگر اینکه گاه
یک نقاشی بر روی نقاشی دیگری کشیده شده که حاکی از صرف جویی "ونگوگ" در خرید
بوم نقاشی و زندگی محقرانه او بوده است. برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که "ونگوگ"
دراواخر عمر خود، در بیمارستان روانی دارای تمرکز فکری باور نکردنی بود که از شوریدگی
سرنوشت کوتاهش ناشی می شد. او در نامه هایش به برادرش "تئو ونگوگ" نوشت:
" رنج کشیدن، بدون شکوه کردن، یگانه درسی است که باید در زندگی آموخت."
